W dniu 26 maja 2013 roku wystartowaliśmy w starym składzie Marki, Kwidzyn i ja. Dwa dni wcześniej, żądny deszczu i zimna Miras pogonił okrężną drogą przez Livigno aby dopaść nas w Parku Plitwickich Jezior. Co prawda chcąc wyrazić szacunek do Węgierskiego Parlamentu, który 12 marca 2007 roku przyjął deklarację uznającą dzień 23 marca Dniem Przyjaźni Polsko-Węgierskiej, celem były Węgry ale permanentny opad deszczu zainspirował nas do zmiany przebiegu trasy. W uzupełnieniu dodam, że wspomnianą wcześniej deklarację poprało 324 posłów, nikt się nie wstrzymał, nikt nie był przeciw. Tak więc Polak, Węgier – dwa bratanki, i do szabli, i do szklanki (węg. Lengyel, Magyar – két jó barát, együtt harcol, s issza borát).
Po drodze do Parku o mały włos nie doszło do konfliktu pomiędzy Polską a Czechami ponieważ na pewnym etapie zwiedzania uroczego miasta Mikulov, Kwidzyn postanowił wziąć je w leasing 😉
Kilka zdań na temat Narodowego Parku Plitwickich Jezior (http://www.np-plitvicka-jezera.hr). Park został założony w 1949 roku. W jego skład wchodzi m.in. 16 krasowych jezior połączonych ze sobą 90 wodospadami. Powierzchnia największego z nich o nazwie Kozjak wynosi 80 hektarów, a głębokość 49,5 m. To tutaj Potok Pitviva spadając w dół z wysokości 78 m tworzy największy wodospad w Chorwacji. Na terenie Parku znajdują się również jaskinie. Największe z nich to Supljara o długości 70 metrów i Golubinjaca o długości 160 metrów.
Ogólna powierzchnia Parku wynosi 29 500 hektarów. W 1979 roku Narodowy Park Plitwickich Jezior znalazł się na liście Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.
